[ Pobierz całość w formacie PDF ]
plan produkcji globalnej, pozwalają sobie na
antypaństwową praktykę ponadplanowego
produkowania wyrobów o drugorzędnym
znaczeniu kosztem niewykonania zadań w
dziedzinie produkcji wyrobów
najważniejszych, przewidzianych przez plan
państwowy.
W szeregu gałęzi przemysłu naruszane są
wymogi dyscypliny państwowej co do
jakości produkcji. Zdarzają się fakty
dostarczania konsumentom wyrobów i
towarów w złym gatunku, nie
odpowiadających ustalonym standardom i
warunkom technicznym. Przedsiębiorstwa
budowy maszyn wprowadzają częstokroć
do produkcji maszyny, które pod względem
konstrukcyjnym nie są całkowicie
wykończone, nie odpowiadają warunkom
eksploatacji. W przedsiębiorstwach
przemysłu lekkiego wielka jest jeszcze ilość
produkowanych wyrobów po-
64 G. Malenkow
śledniejszego gatunku, Wszystko to
wyrządza szkodę;
gospodarce narodowej.
Nie wolno tolerować takich niedociągnięć
w pracy przemysłu. Plan państwowy to
ustawa. Wszystkie przedsiębiorstwa
obowiązane są wykonywać wytyczone im
zadania państwowe i zaopatrywać
gospodarkę narodową w potrzebną jej
produkcję. Działacze gospodarczy i
organizacje partyjne obowiązani są
zabezpieczać wykonanie planu przez każde
przedsiębiorstwo nie tylko co do produkcji
globalnej, lecz bezwzględnie również co do
produkcji wszystkich wyrobów
przewidzianych w planie państwowym,
walczyć o systematyczne podnoszenie
jakości produkcji, ujawniać i całkowicie
usuwać przyczyny utrudniające normalną
pracę przedsiębiorstw.
Szczególną uwagę należy poświęcać
zadaniu wszechstronnego zapewnienia
dalszego wzrostu wydajności pracy we
wszystkich gałęziach przemysłu.
Partia nasza na wszystkich etapach
budownictwa socjalistycznego nieugięcie
walczyła o systematyczne podnoszenie
wydajności pracy jako o najważniejszy
warunek wzrostu i doskonalenia produkcji
socjalistycznej. Tym też przede wszystkim
tłumaczą się ogromne sukcesy osiągnięte w
rozwoju produkcji ZSRR. W okresie od 1940
do 1951 r. wydajność pracy w przemyśle
wzrosła o 50 procent, przy czym 70 procent
przyrostu produkcji przemysłowej w ciągu
tego okresu uzyskano 'dzięki
Referat sprawozdawczy na XIX Zjezdzie partii 65
wzrostowi wydajności pracy. Wydajność
pracy w budownictwie zwiększyła się w
tymże okresie o 36 procent.
Szybki wzrost wydajności pracy w ZSRR
jest przede wszystkim wynikiem 'szerokiego
zastosowania w gospodarce narodowej
nowej techniki i nowoczesnych procesów
technologicznych, wynikiem mechanizacji i
elektryfikacji produkcji, zwłaszcza zaś
mechanizacji pracochłonnych i ciężkich
robót, jak również wynikiem lepszej
organizacji pracy, wzrostu ogólnego
poziomu wykształcenia i kultury mas
pracujących i podniesienia ich kwalifikacji
produkcyjnych. Socjalistyczny system
gospodarki otwiera nieograniczone pole dla
zastosowania najnowocześniejszej techniki.
W ZSRR maszyny nie tylko zaoszczędzają
pracę, lecz równocześnie czynią pracę
robotników lżejszą, dzięki czemu w
warunkach gospodarki socjalistycznej, w
odróżnieniu od warunków kapitalizmu,
robotnicy bardzo chętnie używają maszyn w
procesie pracy. Robotnik radziecki jest
bezpośrednio zainteresowany w
zwiększeniu wydajności pracy, wie bowiem,
że przez to wzmacnia się potęga
ekonomiczna ZSRR i podnosi się stopa
życiowa mas pracujących. Jedność
interesów państwa i narodu stwarza w
warunkach socjalizmu podwaliny wysokiej
wydajności pracy społecznej.
Jednakże istniejące w naszym przemyśle
możliwości wzrostu wydajności pracy nie są
jeszcze bynajmniej całkowicie
wykorzystywane. Zwiadczy o tym przede
wszystkim niewykonanie przez wiele
przedsiębiorstw
66 G. Malenkow
planów w dziedzinie wydajności pracy.
Należy stwierdzić, że ministerstwa zajmują
się tą tak ważną sprawą w stopniu
niedostatecznym; zamiast zapewnić
wykonanie zadań w dziedzinie wydajności
pracy przez każde przedsiębiorstwo,
ministerstwa zadowalają się często
przeciętnymi wskaznikami osiągniętymi w
danej gałęzi jako całości, nie podejmują
należytych kroków, aby przedsiębiorstwa
pozostające w tyle podciągnąć do poziomu
przedsiębiorstw przodujących.
W wielu przedsiębiorstwach wzrost
wydajności pracy ulega zahamowaniu
wskutek złego wykorzystywania
posiadanych środków mechanizacji;
zdarzają się niedopuszczalne fakty
niedbałego i niegospodarskiego stosunku do
urządzeń technicznych. Mechanizacja pro-
dukcji powinna nieuchronnie w każdym
przedsiębiorstwie zwalniać część
robotników, ażeby mogli być wykorzystani
zarówno do rozszerzania produkcji w danym
przedsiębiorstwie, jak i do pracy w nowych
przedsiębiorstwach. Tymczasem niektórzy
kierownicy przedsiębiorstw, zamiast
zapewnić należyte wykorzystanie środków
mechanizacji i podnieść w ten sposób
wydajność pracy, organizują częstokroć
pracę na starą modłę z szerokim
zastosowaniem pracy ręcznej
Poważnym brakiem w dziedzinie mechanizacji
produkcji jest również to, że przy mechanizowaniu
procesów produkcyjnych niektóre odcinki pozostają
bądz całkiem nie zmechanizowane, bądz też
zmechanizowane w stopniu niedostatecznym. W
wielu przedsiębiorstwach
Referat sprawozdawczy na XIX. Zjezdzie partii 67
przy wysokim poziomie mechanizacji
podstawowych procesów produkcyjnych
słabo zmechanizowane są roboty
pomocnicze, a między innymi takie roboty
pracochłonne, jak podnoszenie,
przenoszenie i ładowanie surowców,
materiałów i wyrobów. Wszystko to zmniej-
sza ogólny efekt ekonomiczny mechanizacji
i zakłóca normalny bieg produkcji.
Wzrost wydajności pracy ulega
zahamowaniu również wskutek tego, że w
wielu przedsiębiorstwach i na budowach
organizacja pracy postawiona jest w sposób
niezadowalający, wskutek czego dochodzi
do wielkiego marnotrawstwa czasu
roboczego. Ministerstwa określają
częstokroć liczbę robotników w
[ Pobierz całość w formacie PDF ]