Graham Masterton Podpalacze Ludzi (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

domu wnuka Franza Liebera i dokładnie w przeddzień opanowania miasta przez Amerykanów
znalezli oni czarę& niewiarygodna rzecz& obrastającą kurzem w szafce kuchennej.
Teraz już endlich mieliśmy wszystko, co trzeba, lecz czasu było coraz mniej.
Moja dzielna Helmwige na ochotnika zgłosiła się do spalenia, by udowodnić, że jest to
bezpieczne. Szofer Hitlera, Erich Kempke, pojechał po sto litrów benzyny, dwóch esesmanów
zaś wykopało dół w ogrodzie Kancelarii.
Przerwał na sekundę, by zagarnąć dłonią muchę plujkę. Podniósł ją i Lloyd usłyszał
wściekłe brzęczenie.
Odśpiewaliśmy pieśń rytualną, a potem oblaliśmy Helmwige benzyną, ona zaś
własnoręcznie podpaliła się za pomocą płonącego wiechcia. Zachowała milczenie. Nie
wydała z siebie słowa protestu ani skargi. Wreszcie pieśń ognia poskutkowała. Jej dusza
uniosła się wraz z dymem i mimo że ciało pozostało, jej duchowe jestestwo stało się
salamandrą, stworzeniem z ducha i ognia. To był zdumiewający widok. To w dalszym ciągu
jest zdumiewający widok. Ciało płonie, dym unosi się do góry. Początkowo salamandra jest
tak niematerialna, że łatwo ją pomylić z cieniem, z kłębem dymu. Lecz gdy opada na ziemię i
ochładza się, przyjmuje na siebie kształt, do którego była przyzwyczajona za życia. Hitler
oglądał to na własne oczy i nie mógł się powstrzymać od łez.
Helmwige i ja razem z Martinem Bormanem uciekliśmy z F�hrerbunker, przy pomocy
oficerów SS zdobyliśmy paszporty Międzynarodowego Czerwonego Krzyża i przedostaliśmy
się do Ameryki. Przybyliśmy do Nowego Orleanu na czas, by zdążyć na przesilenie letnie, i w
pokoju hotelowym .udało nam się dopełnić rytuału. Wówczas Helmwige stała się tym, czym
jest dzisiaj. %7ływym egzemplarzem rasy panów.
Otto trzymał pięść przy uchu, tak by móc słyszeć odgłosy rozpaczliwych wysiłków
muchy plujki. Uśmiechnął się w oczekiwaniu drobnego poczęstunku, którym miał zamiar się
uraczyć.
A co z Hitlerem? spytał Lloyd. Gdy zobaczył, co się stało z Helmwige& nie
miał ochoty spróbować tego samemu?
Otto wymijająco wzruszył ramionami.
F�hrer był oczywiście pod głębokim wrażeniem mojego osiągnięcia.
Natychmiast powierzono mi kierownictwo wszystkich eksperymentów genetycznych i
rasowych, z tymi prowadzonymi przez Mengele i von Horna włącznie. Oczywiście nie miało
to już żadnego znaczenia. W owym czasie Rosjanie byli na Potsdamer Platz i Rzesza widomie
chyliła się ku upadkowi. Hitler polecił mi opuścić Berlin wraz z Helmwige i młodym
aryjskim chłopcem, którego wyhodował Mengele& ojcem młodzieńca, który obecnie
występuje jako nasz służący.
Lecz Hitler nie wpadł na pomysł samospalenia? nie dawał spokoju Lloyd.
Otto odwrócił się i popatrzył nań spod zmrużonych powiek, jednak zaokrąglony cień
abażura z woskowanego papieru sprawiał, iż Lloydowi trudno było dojrzeć, jaki ma wyraz
twarzy.
Otto przez chwilę nie odzywał się ani słowem. Wreszcie odwrócił wzrok.
To, co się stało z F�hrerem, na zawsze pozostanie tajemnicą powiedział.
Czy przemienił go pan w salamandrę? Otto potrząsnął głową.
Ich weiss nicht. Jeśli F�hrer dopełnił rytuału, to stało się to wtedy, gdy mnie już nie
było w F�hrerbunker. Ja, Helmwige i chłopiec opuściliśmy Berlin we wczesnych godzinach
rannych trzydziestego kwietnia. Pózniej tego samego dnia, owszem, ciało Hitlera zostało
spalone, są na to świadectwa historyczne. Ale one nie precyzują, czy F�hrer został spalony,
kiedy był jeszcze żywy, czy też już po śmierci. Ogólnie uważa się, że strzelił sobie w usta,
lecz gdy jego ciało wynoszono z pokoju, głowę miał przykrytą kocem, zatem nikt spośród
świadków nie może mieć całkowitej pewności.
Lecz jeśli dopełnił rytuału& ? Otto wzruszył ramionami.
Jeśli dopełnił rytuału, to prawdopodobnie żyje gdzieś do tej pory. Lecz gdzie& kto
to może wiedzieć?
Otworzył dłoń i podniósł muchę za nóżkę. Ze skupieniem człowieka szypułkującego
rodzynki oberwał jej skrzydełka. Potem wrzucił szybko na język i trzymał przez chwilę w
ustach, by poczuć jej drgania na swych policzkach. Wyssał ją i połknął.
Helmwige rzekł nastaw telewizję.
Najwidoczniej rozmowa dobiegła końca.
Przez chwilę oglądali Jump Street 21. Potem Otto przełączył na wieczorne
wiadomości. Lloyd popatrzył na Kathleen, lecz żadne z nich nie mogło nic na to poradzić.
Otto obejrzał długi materiał o handlu heroiną w szkołach San Diego, marszcząc brwi i
mrucząc coś pod nosem. Wreszcie dziennik zajął się wiadomością o śmiertelnym wypadku
detektywa z San Diego, sierżanta Houka oraz zniknięciu detektywa Gable a i zastępcy szeryfa
Bredero. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum