[ Pobierz całość w formacie PDF ]
pasów technicznych.
6. Odległość pozioma osi przewodu wodociągowego rozdzielczego od obiektu
budowlanego powinna zabezpieczać przed możliwością naruszenia stabilności gruntu
pod fundamentami obiektu budowlanego podczas wykonywania prac eksploatacyjnych
w otwartym wykopie.
7. Przewody wodociągowe rozdzielcze powinny być układane w ziemi o 0,4 metra poniżej
strefy przemarzania mierząc od górnej tworzącej przewodu do rzędnej projektowanego
terenu.
8. Do budowy przewodów wodociągowych rozdzielczych powinny być stosowane:
rury i kształtki z polietylenu wysokiej gęstości (PEHD) łączone metodą zgrzewania
doczołowego,
rury i kształtki z żeliwa sferoidalnego łączone na uszczelki.
9. Połączenia rur i kształtek z żeliwa sferoidalnego powinny być:
kołnierzowe,
kielichowe o konstrukcji zabezpieczającej przed nadmiernym przesuwaniem
poosiowym rur względem siebie.
10. Zasuwy na przewodach rozdzielczych należy rozmieszczać:
w miejscach połączeń z przewodem magistralnym,
na odcinkach między węzłami w odstępach nie większych niż 200 m,
w miejscach zmiany średnicy przewodu,
w węzłach (przy rozmieszczaniu zasuw w węzłach należy uwzględniać w miarę
możliwości zasadnicze kierunki przepływu wody w przewodach, starając się
zapewnić zasilanie w wodę sąsiednich odcinków z różnych stron w przypadku awarii
danego odcinka).
11. Na przewodach wodociągowych rozdzielczych należy instalować miękkouszczelniające
zasuwy klinowe z gładkim i wolnym przelotem.
12. Hydranty należy lokalizować:
uwzględniając zasady wynikające przede wszystkim z zaleceń normy dotyczącej
przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę,
w najwyższych i najniższych punktach przewodów rozdzielczych,
przy zasuwie przedziałowej od strony wysokiego punktu profilu danego odcinka,
w pobliżu skrzyżowania ulic,
na końcówkach przewodów.
13. Hydranty należy instalować na odgałęzieniach przewodów, zaopatrzonych w zasuwę
odcinającą umożliwiającą odcięcie hydrantu bez konieczności przerywania przepływu
wody w przewodzie wodociągowym.
14. Należy stosować hydranty nadziemne, jednak w miejscach stwarzających zagrożenie
dla ruchu kołowego i pieszego należy instalować hydranty podziemne.
15. Hydranty nadziemne powinny być wyposażone w samoczynne urządzenie odwadniające
komorę zaporową, zabezpieczone przed wypływem wody w przypadku złamania.
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
34
16. Hydranty podziemne powinny być wyposażone w samoczynne urządzenie odwadniające
komorę zaporową.
Ochrona przewodów przed korozją
1. Ochrona rurociągów żeliwnych przed korozją powinna być realizowana przez
zastosowanie powłok ochronnych wewnętrznych i zewnętrznych wykonywanych
fabrycznie.
2. Przewody wodociągowe żeliwne powinny być zabezpieczone przed korozją wewnętrzną
przez zastosowanie powłok ochronnych cementowych lub epoksydowych oraz przed
korozją zewnętrzną przez zastosowanie powłok ochronnych, dla:
żeliwa sferoidalnego powłoka z metalizowanego cynku wraz z warstwą
polietylenową lub z innego tworzywa sztucznego,
żeliwa szarego powłoka polietylenowa albo powłoka z innych tworzyw
sztucznych.
3. Wewnętrzne powłoki ochronne rur powinny szczelnie przylegać do ich ścianek oraz nie
łuszczyć się.
4. W terenach, w których występują silnie agresywne grunty należy stosować
zabezpieczenia antykorozyjne specjalne.
5. Połączenia rurociągów wykonanych z żeliwa należy zabezpieczać rękawami
polietylenowymi termokurczliwymi, które powinny zachodzić co najmniej 0.15 m poza
powłokę ochroną rur.
Przejścia przewodów wodociągowych przez przeszkody naturalne i sztuczne
1. Usytuowanie oraz rozwiązania techniczno budowlane przejść przewodów
wodociągowych pod i nad ciekami wodnymi, pod torami kolejowymi oraz drogami
kołowymi wymaga uzgodnienia z instytucjami, którym podlegają ww elementy
zagospodarowania terenu.
2. Przejścia przewodów wodociągowych pod torami kolejowymi oraz drogami kołowymi
powinny być wykonywane w miejscach, gdzie są one położone na nasypach lub na
rzędnej równej rzędnej terenu.
3. Kąt skrzyżowania przewodów wodociągowych z torami kolejowymi i drogami powinien
być zbliżony do 90o.
4. Przejścia przewodów wodociągowych pod drogami i torami kolejowymi powinny być
wykonane w rurach ochronnych.
5. Głębokość ułożenia odcinków przewodów wodociągowych pod drogami powinna
wynosić co najmniej 1,5 m od nawierzchni drogowej do górnej tworzącej rury ochronnej.
6. Pod drogami o normalnym ruchu kołowym przewody wodociągowe wykonane z rur
z PEHD i żeliwa sferoidalnego można prowadzić bez rur ochronnych, jednak głębokość
przykrycia rurociągu nie może być mniejsza niż 1,5 m.
7. Na rury ochronne powinny być stosowane rury stalowe zabezpieczone fabryczną
powłoką polietylenową lub powłoką z innych tworzyw sztucznych, o średnicach
wewnętrznych pozwalających na pomieszczenie w nich złącz przewodów
wodociągowych.
8. Przewody wodociągowe w rurach ochronnych należy prowadzić osiowo, mocując
w odstępach (zależnych od ich średnic) uchwyty umożliwiające montaż i demontaż
przewodów wodociągowych.
9. Przestrzenie pomiędzy przewodem wodociągowym a wewnętrzną ścianą rury ochronnej,
z obu jej końców należy zamknąć korkiem trwale plastycznym o nieagresywnym
oddziaływaniu na materiał, z którego wykonany jest przewód wodociągowy.
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego
35
10. Rura ochronna powinna kończyć się w studzienkach przystosowanych do demontażu
odcinków przewodów wodociągowych umiejscowionych pod torami kolejowymi oraz
drogami kołowymi.
11. Armatura odcinająca rurociągi na przejściach pod torami kolejowymi oraz drogami
kołowymi powinna być zainstalowana po obu stronach przejścia na zewnątrz studzienek.
12. Na przejściach drogowych i kolejowych nie powinno się układać przewodów
wodociągowych pod skrzyżowaniami dróg oraz pod zwrotnicami i rozjazdami torów
kolejowych.
13. Przy budowie dróg lub torów kolejowych nad istniejącymi przewodami wodociągowymi
dopuszcza się stosowanie zabezpieczeń w postaci kanałów.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]