[ Pobierz całość w formacie PDF ]
firmy. Czekam, aż się pojawi, po czym porywam go
ze sobą:
W samochód, monsieur Godot, zaraz teraz.
Nie ma sprawy, idzie za mną jak oswojony pe
likan.
Stawia w łazience gipsowe ściany, kładzie kafle i
klinkier, szkliwione cegły i fugi. W ciągu paru
180
dni robota jest skończona, wszystko wygląda do-
skonale.
Muszę się powstrzymywać, żeby nie pocałować
go w policzek, oboje jesteśmy jednakowo szczęśliwi.
Kiedy potem zapytam madame C, już całkiem
bezinteresownie, czy ma jakąś teorię, która by tłu-
maczyła, dlaczego monsieur Godot nie przychodzi,
choć, jak się okazuje, ma czas, usłyszę w odpowiedzi:
Oprócz zmarłych wszyscy mają czas.
Tu nie chodzi o czas, ale o zależność. Aby
czekać, trzeba dwojga, chere madame. Tego, kto
czeka, i tego, kto nie przychodzi. Evidemment.
I tak oto dowiaduję się czegoś, co powinnam była
wiedzieć, kiedy w wieku lat jedenastu i pół
rozpoczęłam swoje nie kończące się oczekiwanie na
mężczyznę. Ach, jaka jestem zmęczona.
SYZYF
Jedynym, który zawsze się pojawia, nigdy nie za-
wodzi, jest Julien Lepers.
Pojawia się co wieczór dwadzieścia po szóstej, w
porze Questions pour un champion", teleturnieju,
który oglądam ze względu na ogólne dokształcanie,
język i osobę prowadzącego, Juliena Lepersa.
Questions pour un champion" to moja uczelnia, mój
uniwersytet językowy.
181
Co wieczór dwadzieścia po szóstej Julien Lepers
wbiega do studia owacyjnie witany przez publiczność.
Bez czekania, bez przyprowadzania. Lekkim krokiem
wbiega tak sześć wieczorów w tygodniu, pięćdziesiąt
tygodni w roku. Uczestnicy zmieniają się za każdym
razem, trójka nie przechodzi dalej, jeden wygrywa i
wraca następnego dnia. Będzie ich gdzieś tak tysiąc
dwustu na rok, tysiąc dwustu uczestników i jeden
Julien Lepers.
Inaczej niż w programach, które tylko zaśmiecają
telewizję, w Questions pour un champion" nikt nie
odpada, w Questions pour un champion" co najwyżej
nie przechodzi się dalej.
W Questions pour un champion" występuje się
nie dla pieniędzy, lecz ze względu na grę i na Juliena
Lepersa, opowiada się o sobie, swojej miejscowości,
zawodzie i zainteresowaniach.
Każdy uczestnik: Michel, Michelle, Pierre, Si-
mone, Lucile, Odiłe, Didier, David, ma jakieś hobby,
a Julien Lepers wszystko dokładnie pamięta i okazuje
niespożytą ciekawość:
Michel, pana hobby to żeglarstwo, nieprawdaż?
Koszykówka i siatkówka? Wspinaczka? Uprawa
ogrodu, gimnastyka? Scrabble. Konie.
Zajmuje się pani księgowością w firmie spe-
dycyjnej interesujące.
Dziewiętnaście lat, jeden z najmłodszych
uczestników w historii!
182
Dzieci?
Dwójka! Wnuki?
Proszę pozdrowić wnuki, całujemy.
I żonę, ucałowania dla żony. Un gros bisou dla
dzieci i petit coucou dla męża.
Czy żona jest wśród publiczności, małżonka,
l'śpouse? Jak ma na imię?
Jak ma na imię małżonek? Podziękowania dla
małżonka, Odile. Ucałowania.
Wszystkie te miejscowości, nadmorskie, alpejskie,
wszystkie miasta, skąd pochodzą uczestnicy,
wszystkie wioski. Jeśli o miejscowości kandydata nie
da się nic powiedzieć, nic zupełnie, Julien Le-pers i
tak coś znajdzie.
Czy to nie tam znajduje się ależ to stamtąd
pochodzi to przecież u was jest czyż nie
ludność? Proszę opowiedzieć!
Niemal nigdy nie można dostrzec, czy Julien
Lepers jest znudzony, ale gdyby nie był, oznaczałoby,
że jest Ubermenschem, którym przecież nie jest, bo
jest taki jak my wszyscy.
Nawet jeśli my nigdy nie poradzilibyśmy sobie tak
jak on.
Jeden z uczestników interesuje się sposobami
ustalania, kiedy w kalendarzu wypada Wielkanoc.
Szalenie interesuję się tym, kiedy wypada
Wielkanoc mówi.
183
A Julien Lepers odpowiada bez cienia uszczy-
pliwości:
Wszystkich nas to interesuje.
Czternastego lutego, w walentynki, Julien Lepers
pyta jednego z uczestników, czy dostał jakiś liścik.
Nie dostał.
Ja też nie pociesza Julien Lepers.
Nikt mnie nie kocha.
Nader rzadko w Q." pojawiają się samotni, ale
zawsze wtedy Julien Lepers okazuje solidarność.
Wciąż szukamy? To nie jest łatwe. Singel?
Tak jak ja mówi Julien Lepers. Ja jestem celiba-
taire. Całkowitym celibataire. Nikt mnie nie chce.
Nasze serca rwą się w stronę telewizora, serca
milionów kobiet, panien, mężatek, cnotliwych albo
rozwiązłych, oglądających właśnie Questions pour
un champion".
Czasami pytania dotyczą muzyki pop, soul albo
rocka:
Jak nazywa się wokalista Ze Dozzel
Uczestnicy są w kropce. Wokalista The Doors"?
Sting? Freddie Mercury? Elton John?
Julien Lepers musi sam odpowiedzieć: Zim
Mor-rizong, po czym nuci kawałek z Light myfire.
Kiedy Julien Lepers śpiewa, rzuca nonszalancko
kilka nut, jakby przez ramię. Potem urywa.
Julien Lepers jest tres cool.
184
Miasto Miami w USA nazywa się Mi-a-mi.
Stolica Irlandii Dubbling.
To nie jest znak szczególny Questions pour un
champion", Julien Lepers mówi lepiej po angielsku
niż dziennikarze w wiadomościach na trzech fran-
cuskich kanałach. Większości frankofonów brakuje
genu odpowiedzialnego za naukę języków, mają za-
miast niego gen odpowiedzialny za kunszt kulinarny,
którego brakuje anglofonom.
Kiedy któryś z uczestników ma cztery trafienia z
rzędu i ostatnie w tej samej sekundzie, w której
rozlega się końcowy gong, Julien Lepers jest za-
chwycony i całuje uczestnika w policzki pięć razy.
Je suis mvi mówi Julien Lepers.
Kiedy jakiś uczestnik ma zaćmienie, Julien Lepers
współczuje.
Co się dzieje, Frederic?
Mariannę, pobudka.
Leone, proszę się nie poddawać. Zna pani
odpowiedz, to jest pytanie dla pani!
Marcelle, dlaczego?
Co z tobą, David?
Mogło być lepiej.
Doprawdy!
Cest la cata c'est la cata c'est la
[ Pobierz całość w formacie PDF ]